Vijf jaar geleden gebeurde een wonder...
In mijn zoektocht naar een leven dat niet langer beheerst werd door werken, deadlines halen en lange avonden achter de computer ging ik met mijn lief tijdens een druk verbouwingsweekend naar de film Down to Earth kijken. Het verhaal van Rolf en Renate die samen met hun 3 kinderen alles achterlaten en op zoek gaan naar een meer verbonden leven met de wijsheid van de natuur, raakte mijn hart. Ik kon geen woord meer uitbrengen, tranen stroomden. Hoe kan het dat wij zo ver zijn afgedwaald?
We hebben alles wat we maar kunnen bedenken: een leuk uiterlijk, een goede opleiding, een diploma, een job, een huis, eten en drinken binnen handbereik en toch geeft het ons geen voldoening. We zijn altijd op zoek naar meer, beter of anders en tegelijk hebben we heel veel angst om te verliezen wat we hebben. We denken steeds weer dat het beter zal gaan in een andere job, of we geven gemakkelijkheidshalve de ander of de situatie de schuld. Maar dat zijn allemaal remedies van het hoofd. Ze zorgen enkel voor afleiding van waar het echt om gaat. De zoektocht naar vervulling, de weg uit de angst is niet buiten, maar in onszelf te vinden. Enkel door je blik naar binnen te richten en te durven voelen hoe het echt met je gaat kan je in-zicht verwerven.
Hoe gaat het met je hart? En dan heb ik het niet over het aantal slagen per minuut of de objectieve gezondheidstoestand van je hart. Nee. Durf je te luisteren naar wat je hart je echt ingeeft? Durf je de gedachten los te laten van wat je dacht dat het leven zou moeten zijn, om te luisteren naar de richting die je hart echt uit wil?
Het wonder dat zich in mezelf voltrok was dus niets spectaculairs en al helemaal niet waarneembaar met het blote oog.
Het wonder was dat mijn blik verschoof:
van mijn hoofd, naar mijn hart,
van denken naar voelen,
van doordoen naar stilstaan,
van tekort naar genoeg,
van angst naar vertrouwen.
Sindsdien is er uiterlijk niet zoveel veranderd, maar innerlijk des te meer. Ik leef trager, doe minder lange uren en durf stilaan meer van mezelf tonen en uitdragen. Ging dat vanzelf? Nee. Lukt dat elke dag? Nee. Verdien ik evenveel als vroeger? Nee.
Maar ik voel me zoveel meer mezelf dan jaren geleden. Vervulling is niet te vinden in geld of materiële zaken, het is te vinden in de stilte van je hart. Het is een proces van worden, van wachten en laten ontstaan, van loslaten en jezelf durven over te geven aan wat juist voelt, in plaats van gewoon verder te doen met wat je hoofd je opdraagt.
Een utopie, zegt je hoofd na het lezen van dit verhaal?
Nee, gewoon het verschuiven van je eigen perspectief.
Het wonder zit in jezelf. ❤
Wil je ook meer vanuit je hart leven of werken? Kom mee op weekend of volg een workshop .